Week 11
Kaya vind nu toch echt dat wij ons meer
met de opvoeding moeten gaan bemoeien. Maar
wordt een pup erg boos tijdens bepaalde
lichamelijke overheersingen, dan is ze niet te
beroerd om even mee te helpen (of we daar blij
mee moeten zijn?!).
Het voer opgeven blijft ze doen
en we moeten het goed in de gaten houden dat ze
het eerste uur nadat ze heeft gegeten niet bij
de pups gaat. Tenslotte krijgen de pups hun
eigen eten en zelf heeft ze het nog steeds hard
nodig.
Maar ook na dat uur zullen de
pups proberen om Kaya (of anderen!) eten af te
laten geven.
Het prooischeuren is nog steeds
een onderdeel van wat de pups van Kaya moeten
leren. Als je dan ook een ouwe handdoek te
pakken krijgt, heb je heel veel voor te doen. De
pups hebben intussen al wat ervaring en zo’n
handdoek is dan ook snel ‘gedemonteerd’ in heel
veel kleine handdoekjes!
Ook het overheersen (vlooien) van de schouders
gaat door, wat de pups ‘gelaten’ over zich heen
laten gaan.
Hier is Olibrius degene die dat
moet ondergaan. In de derde levensweek van de
pups is Kaya al druk geweest met het vlooien van
de snuiten.
Uiteraard doen de pups dit dan weer bij elkaar,
zoals Opime bij zijn zus Ourson doet. Natuurlijk
duurt dat niet lang, want dan gaat Ourson er
vandoor, wat ze bij haar moeder niet in haar kop
moet halen!
Lilian en Martijn zouden op donderdag hier terug
komen en Ourson op vrijdag meenemen naar
Utrecht.
Op zondagavond bellen ze op, of
ze wat eerder terug kunnen komen (en Portugal
hebben ze nooit bereikt).
Dinsdag eind van de dag zijn ze
hier.
Maandag; bench neergezet op de
logeerkamer, eten en Ourson erin. HERRIE! Af en
toe is ze even stil, als ze denkt dat er iemand
op haar gebrul reageert en naar haar toe zal
komen. Blijkt dat feest niet door te gaan, dan
wordt ze nòg bozer en gaat nog harder te keer.
Toen ze eindelijk even stil was konden we haar
uit de bench halen. Die moest direct stevig
schoongemaakt worden; veeeel gepiest en gepoept!
In de loop van de middag nog een
uurtje bench. En hetzelfde gebeurt. Max maar
meegenomen uit de herrie, zodat ze echt alleen
in de bench en in de kamer zat.
Het was meer dan een uur voor ze
even stil was en we haar uit de bench konden
halen. Het eten is waardeloos, tenminste als je
in een bench zit. Enige wat je als superboze pup
nog kunt is veel herrie maken en flink piesen en
poepen! Wat het extra moeilijk maakt, is dat ze
haar nestgenoten kan horen en ruiken.
’s Nachts slaapt Ourson gewoon bij de andere
pups (ja zeg, we willen wel slapen vannacht!).
Dit alles herhaalt zich op
dinsdag. Wel een wat korte benchtraining voor
haar vertrek, maar ja, ze zouden tenslotte pas
donderdag komen!
Eind van de dag komen Lil en
Martijn. Bij het uit de auto stappen vertelt Lil
al, dat Ourson nu voortaan Nesta heet. Dan kan
ze gelijk haar Nesta uit de bench halen (gna gna,
en poep ruimen!)
Met beide honden naar buiten,
het eerste gezamelijke wandelingetje.
Van nu af aan is Nesta de zorg van Lilian
(sterkte!).
Je kunt je voorstellen dat we
allevier dankzij Nesta weinig hebben geslapen
die nacht en Martijn en Lilian mochten ’s nacht
ook nog genieten van de ‘viooltjes’poeplucht!
Boven in de tuin met Max en
Nesta; Nesta haalt direct uit naar Max, die niet
van plan is dat op zich te laten zitten door
zo’n minigeval. Lil en Martijn grijpen direct
in, dus is de situatie snel onder controle.
|