Week 2
De pups komen erg goed aan en er
is veel te zien. Alle ogen ‘zitten er aan te
komen’.
Kaya hoort vanaf het begin al
het verschil in de geluiden die de pups maken.
Als ze het niet echt serieus vindt, gaat ze er
zeker niet naar toe! De pups hebben niets te
vertellen, want Kaya doet precies wat zij zelf
wel of niet wil. Ze verbergt de pups onder de
kranten als ze de werpkist verlaat, keurig zoals
het hoort.
Intussen heeft Kaya al heel wat
visite gehad. Het verschil in reactie op bekende
of onbekende mensen is erg groot. Steeds doen we
haar de halti en dergelijke om als er iemand
komt, want je weet het maar nooit met haar! Haar
staart is vrijwel altijd laag. Bij bekenden is
ze erg braaf, maar bij vreemden zie je de oude
vertrouwde (onbetrouwbare!) blik weer in haar
ogen verschijnen. Bij onbekenden gaat haar
staart in een grote krul, terwijl die krul toch
best snel weg is als het bekenden zijn. Als ze
bij de andere honden is blijft de krul fier
staan.
We hebben het nog niet eerder
meegemaakt dat een teefje twee weken bij haar
pups blijft. Kaya is pas één keer een poosje
beneden gebleven, toen er gekookt werd en ze
‘kon helpen’ in de keuken. Erbij blijven tijdens
het eten in de kamer was maar niks en toen ze
eindelijk af ging zag dat er zo ongelukkig uit,
dat we haar maar weer naar boven hebben laten
gaan!
Haar steeds gelige ogen worden
weer donkerder, behalve als ze aan het voeden
is, dan lichten ze weer op.
Ze gaat eigenlijk alleen nog bij
de pups liggen als ze melkslag heeft. Is dat
niet het geval, dan moet er blijkbaar
schoongemaakt worden – de kist en de pups - en
vertrekt ze daarna direct uit de kist.
Buiten is het ‘sluiploopje’ dat
ze altijd al had nog versterkt. Kaya eet ‘haar’
puppieschrift voor een deel op. De verwerkte
groene kartonnen kaft komt er ’s ochtends uit;
het bewijs! In de loop der jaren creëerde ze
zeer gevarieerde keutels; van blauw (gordijn)
tot geblokt (theedoeken/keukenhanddoeken) in
allerlei kleuren. Om de een of andere reden
hangen de verschillende puppiefelicitatiekaarten
dan ook HOOG aan de balk.
De puppieschriften van vorige
Groenendaelernestjes hebben we ook tevoorschijn
gehaald, maar – dankzij ons ervaringsleren -
buiten bereik van Kaya. Aanvankelijk liepen deze
pups iets voor op onze ‘daelertjes’, maar nu
verloopt de ontwikkeling weer gelijk. Een groot
verschil is nog steeds de kracht en power van
deze pups. Ze zijn veel sterker en gebruiken dat
sterke kleine lijf ook!
Op 3 mei heeft Ondine als eerste
haar ogen open. Ondine kan ook erg dromen en
rent, blaft en gromt in haar slaap beter dan
wanneer ze wakker is. Wakker maakt Ondine de
meeste herrie van het stel.
Vrijdagochtend zitten de ogen
van Olibrius dicht, maar eind van de middag zijn
ze opeens open. Alleen de ogen van Ourson zijn
nog half dicht op zaterdag. Alle pups reageren
op schaduwen. Ondine reageert heftig op de flits
van het fototoestel.
De pups lopen nu beter en… plassen zelf. Ook
daarmee is onze kleinste pup, Ondine, het eerst.
Is er verband tussen het opengaan van de ogen en
de blaascontrole? Het lijkt er wel sterk op. De
andere neuzen van de andere pups gaan ophoog. De
urinelucht werkt blijkbaar erg stimulerend op de
blaas van de andere pups, want Olibirus en
Ourson plassen ook direct. Opime wil graag
meedoen, maar dat wil tot zijn hoorbare
frustratie nog niet zo lukken. Het zelfstandig
plassen van Ondine, direct gevolgd door twee
geslaagde plaspogingen van Ourson en Olibrius
(en de mislukte van Opime), toont wel duidelijk
aan dat plassen nu sociale geurentaal is
geworden. Wat ook opvalt is dat Kaya na dit
plasgebeuren haar lichamelijke verzorging nu
vaak begint bij de kop van de pups!
Zaterdagavond kunnen we zien dat
zowel Ondine als Ourson gaan zitten op het
moment dat Kaya blijf staan in de werpkist!
Zondag zijn de ogen van Ourson
echt open. Alle vier de pups kunnen uitstekend
grommen, vooral als de ene pup een andere pup
aanraakt. Je kunt wel nagaan dat dat erger is
als die aanraking een schouderpartij of
achterhand betreft! Ook bij het oppakken komt
wordt er regelmatig even gegromd, vooral onze
‘tank’ Opime is daar goed in. Opime krijgt
steeds meer een grijze vacht en weegt al ruim
1500 gram!
Het op de rug leggen van een
wakkere pup geeft steeds meer protest; ze
kronkelen en spartelen om weer overeind te komen
en dit geldt voor alle vier de pups. Bijna alle
oortjes beginnen te hangen. De staartjes zijn
tijdens het drinken hoger dan daarvoor (maar nog
steeds lager dan bij de ‘daelertjes).
Sinds een paar dagen wordt er
veel en heftig gekwispeld, om vanalles; tijdens
het grommen naar elkaar, als Kaya de kist in
komt, als je op de bodem van de werpkist tikt,
als ze opstaan en gaan lopen en als je fluit.
Ook bij het horen is de
coordinatie nog niet je van het; de pups gooien
bij geluiden direct de neus in de lucht om beter
te kunnen bepalen wat dat iets is. Maandag wordt
er door alle pups echt reageerd op roepen,
fluiten en tikken op bodem werpkist. Later op de
dag kun je merken dat ze ook reageren als de
honden buiten blaffen en als je de kamer
binnenkomt.
Dat betekent ook, dat we een eigen nestdeuntje
moeten hebben voor deze pups. Elk nestje heeft
z’n eigen liedje en de pups zullen daar hun
leven lang op blijven reageren. Dat wordt dan
dit keer The Muppetshow.
|