Hondenopvoedingsinstituut DE ROEDEL             
 Home
 Nieuws
 Agenda
 Opvoeden? Natuurlijk!
 De Roedelmethode
 Aannamen
 Hoe en Wat
 Prijzen
 De HFB; hands free!
 Beschikbaarheid
 Reserveren
 Speciale Leergang
 Strippenweekends
 Boeken
 Dog Cognition
 Opleiding RM
 Roedel Relaties
 Roedelkronieken
 Media
 Over ons
 Contact
 Links

© 2003 - 2020
Hondenopvoedingsinstituut
De Roedel

Niets van deze site mag zonder toestemming op welke manier dan ook overgenomen worden.

   

 

Week 3

Vorige - Volgende

Begin van deze week natuurlijk de pups voor de eerste keer ontwormd (en Kaya).
Daarbij zijn we gewend, dat de pups dan eerst wat afvallen of niet aankomen net als na de bevalling, maar dit stel vreet gewoon door en komt net als elke andere dag stevig aan.

Alle oren en ogen zijn nu open, dus de pups kunnen nu ook hun eigen lichaamstemperatuur regelen en de warmtelamp is uit.



Als de werpkist wordt schoongemaakt, gaan de pups even in een rieten mand met kleppen. Nu zijn ze zover, dat ze daar direct als diaree weer uit klimmen (en wel poetsspullen, maar geen fototoestel bij de hand natuurlijk)!

De pap – het speenvoer – bevalt ze prima. Na de eerste paphap kwamen ze bijna allemaal een ons aan! Onze Groenendaelerpups moesten we altijd ‘leren’ eten uit een bak; pup bij de bak zetten en de neusjes erin duwen voor ze door hadden dat er iets eetbaars is. Dat soort ‘flauwekul’ hebben deze jongens niet nodig hoor! Waarschijnlijk zijn ze net als moeder die alles test op eetbaarheid, want de neuzen verdwenen meteen in de eetbak en de bedoeling was ze zonneklaar!




Bij de tweede paphap en het bijbehorende fluiten van de Muppetshow was er direct een boel beroering; blaffende pups die meteen de bak opzochten. Hoezo snel leren!?






De kist heeft nu natuurlijk veel meer behoefte aan regelmatige schoonmaakbeurten, want hier kan Kaya niet tegenop. Ze is direct bij de pups als er gepoept wordt, want dat moet direct opgeruimd en heeft duidelijk prioriteit op pies opruimen. Zo kunnen ze ook minder geur afzetten en benadrukt ze eigenlijk weer dat zij het voor het zeggen heeft!

De tanden worden nu geweldige mesjes. Dat weten we nog van Kaya als pup en volgens David Mech hebben wolvenpups kleine, vlijmscherpe tanden. Laten we hopen dat het meevalt bij deze pups, want aan de Kaya-mesjes hebben we geen goede herinneringen.



De nagels kunnen we in elk geval gewoon knippen, dus dat stukje ‘scherp’ zijn de pups (en Kaya) nu kwijt.

Opime en Ondine krijgen een steeds grijzere vacht, erg mooi om te zien. De staarten dreigen nu toch wel echt krulstaarten te worden. De staartjes blijven allemaal trots overeind in een halve krul, behalve als er gegeten wordt; alle staarten zijn dan helemaal naar binnen geklapt.

De pups volgen Kaya nu; eerst lokaliseren ze waar ze is met hun neus, waarna ze de oren en ogen die kant op richten. Daarna volgen ze Kaya keurig door de kist of de ren; eerst volgen op geur en daarna pas volgen ze haar lichaam.

Als Kaya er niet bij is zijn de pups heftig met elkaar bezig; omduwen, over elkaar heen lopen, in oren, bek, net en poten happen, grommen en uitdagend geblaf. Ook de speeltjes zijn ontdekt. Met de pluchen beesten proberen ze hetzelfde als bij elkaar; duwen, erin happen enzovoort en… er op liggen slapen.








Opvallend is, dat ze precies zo over een speeltje liggen als ze over hun nestgenoten doen; steeds liggen over de ‘schouder’ of de ‘achterhand’ van het speelgoed. Een beetje moeilijk is dat speelgoed wel, met het oog op de toekomst. Het is goed voor de ontwikkeling van de motoriek en dergelijke, maar… de pups leren met speelgoed ook, dat ze met deze spullen kunnen doen en laten wat ze willen, zonder dat het speelgoed kan corrigeren als ze te ver gaan, zoals moeder en nestgenoten dat bij ze doen.

Kaya heeft steeds het speelgoed heel gelaten. Toen wij voor de bevalling bij vrienden een paar pluche beesten meenamen, probeerde ze die direct te grazen te nemen, daarna waren alleen de oude sokken-met-knoop nog interessant.

Halverwege de week joelen de pups in verschillende omstandigheden gezellig met zijn vieren. Dat gebeurt in elk geval als de andere honden blaffen, maar ook als ze vinden dat Kaya te lang weg blijft.

Intussen gaat het steeds beter met Kaya en voor haar onbekende visite. De mensen die haar wel kennen staan er versteld over hoe anders ze nu is. Maar… het blijft Kaya hè! Zit een ouwe bekende op de hurken bij de pups, dan likt ze even snel een oor of duwt even flink tegen ze aan.

Omdat het mooi weer was, was het eerste uitstapje van de pups naar buiten; in de kleine ren onder het afdak.

Waar de pups ook komen, eerst markeren ze stuk voor stuk de schone kranten voor ze iets anders gaan doen.

De eerste keer buiten, net als wolvenpups op drie weken, was blijkbaar wel een enerverende ervaring voor ze. Toen ik in de ren erbij ging zitten, kwamen ze direct bij me en kropen zowaar bij me op schoot! Wel positief, want ze zoeken toch steun. Kaya zocht voor het eerst in haar leven steun bij ons toen ze ging werpen!



Toen de mand met pups naar buiten werd gebracht ging Indy – die in de kennel zat - helemaal op tilt en was moeilijk weer rustig te krijgen. Zijn vorige pups heeft hij zelf opgevoed en hij is er duidelijk helemaal klaar voor om dat nog eens te doen! Ook met die twee zoons is hij weer intensief bezig. Hoewel hij normaal gesproken ook vanaf de derde week met zijn pups in aanraking zou komen, kiezen we er toch voor om de confrontatie tussen Kaya en Indy-met-zijn-opvoedkundige-neigingen nog niet te laten plaatsvinden!

De oudere honden houden een ‘eerbiedige’ afstand en Emma – die loops is – was helemaal van haar padje; PUPPIES!!!! En dan vooral als ze piepen, want daar moet echt wat aan gedaan worden vindt ze! Moreau had een dusdanige uitdrukking, dat we die vooralsnog niet in de buurt van de pups zullen laten. Kaya is bij dat alles superbraaf en gedraagt zich alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is. De pups horen tenslotte bij de roedel, net als de andere honden en... de katten.

Doerak vindt het best, die is samen met pups opgevoed en groter gegroeid. Galopine heeft nog nooit pups meegemaakt en weet nog niet goed wat ze er mee moet.



Elke nieuwigheid is voor ons weer erg spannend, of het nu is dat de pups naar beneden gaan (bij de rest van de beesten) of hoe de pups zich verder ontwikkelen, maar tot op heden verloopt alles – zeker wat Kaya betreft – toch erg goed!

In de eetkamer hebben we van alles verplaatst zodat we ruimte hebben voor de ren. Overdag gaan de pups daarheen, ’s nachts slapen ze in hun eigen kamer. We waren vergeten dat ook onze heer Faust een puptraditie heeft; één keer in de ren piesen, bij voorkeur met pups erin. En jawel hoor; ‘s morgens komen we de kamer in… de schoongemaakte ren is nat. Maar hij heeft zich er niet aan gewaagd om dat te doen met de pups erin!

De pups kunnen nu bij de tepels als Kaya staat. Van Kaya moeten de pups staan als ze ze verzorgt en als ze liggen duwt ze de pup die verzorgd moet worden overeind. In de kamer ligt ze vregelmatig vlak naast de ren en negeert de pups, ongeacht de boze herrie die ze kunnen maken. Pas als de rust is weergekeerd verwaardigt zij zichzelf in de ren bij de pups te gaan. Al met al is de opvoeding van een prima puppiemoeder in volle gang!

Vorige - Volgende