Hondenopvoedingsinstituut DE ROEDEL             
 Home
 Nieuws
 Agenda
 Opvoeden? Natuurlijk!
 De Roedelmethode
 Aannamen
 Hoe en Wat
 Prijzen
 De HFB; hands free!
 Beschikbaarheid
 Reserveren
 Speciale Leergang
 Strippenweekends
 Boeken
 Dog Cognition
 Opleiding RM
 Roedel Relaties
 Roedelkronieken
 Media
 Over ons
 Contact
 Links

© 2003 - 2020
Hondenopvoedingsinstituut
De Roedel

Niets van deze site mag zonder toestemming op welke manier dan ook overgenomen worden.

   

 

Week 5

Vorige - Volgende

Het zijn echte apen van pups. Ze likken nu ook mondhoeken, niet alleen bij Kaya – die dan snel haar kop wegdraait – maar ook bij elkaar en bij ons. Het blijkt steeds voor niets, want niemand is bereid zijn voedsel op te geven.
Kaya heeft van de week kans gezien het kastdeurtje open te maken van het kastje waar de eetbakken klaar staan voor ’s middags. Drie bakken voer maakt ze leeg! Daarna geeft ze wel over, maar niet voor de pups. Ze eet het mooi allemaal zelf op, ondanks gekrijs, gehuil en gedrein van de pups (maar; haar mondhoeken waren niet gelikt).

De pups doen het ‘bekkenspel’ met elkaar en ‘spelen’ en vechten met veel kabaal. Daarbij wordt een strategie gehanteerd; eerst markeren, dan lichamelijk benaderen, vooral op de dominantiezones.



Hetzelfde doen ze bij de speeltjes, maar deze reageren natuurlijk op geen enkele overheersing. Kortom, ze zijn druk bezig met rangordegevechten.

Kaya bijt de pups over hun kop en in de nek. Met haar snuit duwt ze de pups via de liezen omhoog om ze staand te verzorgen. Ze gooit de pups ook zonder pardon om voor de verzorging. Ze bijt in hun achterpoten en is begonnen met het rondlopen met een speeltje in haar bek (pups er achteraan natuurlijk).

Hoewel de pups al enige tijd vier maal per dag op ander voer zitten heeft Kaya nog een waanzinnige hoeveelheid melk. Zogen wil ze niet. Als ze al even ligt of gaat staan voor de pups, is dat steeds van korte duur, want de tanden van de pups zijn haar té erg. Dan piept ze en vertrekt weer snel uit de ren. De pups eten per keer een bak leeg waar normaal zes groenendaelertjes van eten!

Als de pups ’s avonds naar hun kamer zijn gebracht en Kaya buiten is, gaan de pups stevig tekeer met hun gehuil. Kaya kan dat uiteraard buiten horen en huilt vervolgens mee. De binding tussen Kaya en haar pups is ongelofelijk groot. Ze blijft ook steeds in de buurt van de pups en ze slaapt nog steeds op de puppiekamer.Dit alles hebben wij met onze Groenendaelerteven nog nooit meegemaakt, ook niet bij een eerste nestje.

Weer iets nieuws; de pups zitten in de ren in de kamer en maken herrie. Wij zitten aan de ochtendkoffie. Dan horen we de waterbak; Kaya pakt de bak – met water – op om naar de pups te brengen! Okee, met een lege bak heel dwingend aan komen zetten kennen we wel van onze Drent, maar een volle bak…!?

Normaal geeft het veel puppieherrie als de pups voor het eerst de piano horen. Een tactiek die dan goed werkt is eerst een bak voer neerzetten en dan als ze eten piano spelen. Herrie schoppen met je bek vol is tenslotte wel wat moeilijk en de concurentie voor het eten is ook groot, dus geen tijd voor de piano. Bij deze pups is dat niet nodig; ze gaan gewoon door waar ze mee bezig waren. Het interesseert ze totaal niet.

Kaya loopt rondjes (tegen de klok in) door de ren en dan moeten de pups bij haar komen en haar volgen.



Het laten liggen doet ze wat minder subtiel dan een Groenedaeler. Daar konden we steeds zien, dat de moeder langdurig en geduldig naar de grond bleef staren – met desnoods zacht gegrom - tot de pup lag. Kaya heeft een andere, veel lichamelijker aanpak; ze pakt ze bij de kop en duwt ze zonder scrupules op de grond!

Ze maakt nog steeds erg veel onderscheid tussen wel en niet in actie moeten komen. Als Ourson eindeloos pogingen doet en rondjes draait om te poepen en daar veel herrie bij maakt, blijft ze gewoon naast de ren liggen. Op het moment dat Ourson wel gaat poepen, is ze er direkt bij om te ruimen, voor het in de ren ligt zelfs.

En dan komt toch het ogenblik dat Indy de kamer in mag, waar de pups in de ren zijn. Hij wil direkt de ren in, maar… daar staat Kaya voor, met een stevig borstel!
Indy moet zich dus heel erg inhouden. Het dominante mannetje heeft bij de dominantere Kay niks in te brengen!

Kaya bakent heel duidelijk grenzen af voor Indy. Ze installeert zich bij de ingang van de ren en hij moet het niet in zijn kop halen om daar tegenin te gaan!



Zolang hij in de buurt is gaat ze zelfs niet naar de keuken tijden het koken! De flinke bink komt van een koude kermis thuis en loopt de rest van de avond met zijn staart tussen zijn poten, terwijl ie steeds naar zijn pups kijkt. Uiteindelijk verdwijnt hij dan maar naar de keuken.

Kay overheerst de pups steeds meer, maar doet dat vrij zacht, wel dwingend. Daarna doen de pups hetzelfde en dezelfde dingen bij elkaar; ze imiteren het gedrag van Kaya, maar zeker niet zo zacht! Kaya leert de pups ook huilen en dan bij voorkeur ’s morgens vroeg, als de zon opkomt (hoera!).

De pups worden wakker en maken herrie. Kaya ligt naast de ren en de kist en begint vervolgens met zacht gehuil, dat steeds harder wordt als de pups mee gaan doen. Als de pups flink op dreef zijn, houdt Kaya haar mond. Er moet in elk geval dringend een dik gordijn voor het raam!

De pups krijgen nu een behoorlijk lang lijf. Dat moet van moeder komen, want Indy is compact en heeft een kort lijf (eigenlijk gewoon een ‘propje’ dus). Ze staan ineens ook hoog op de poten en ontwikkelen een echt wolvenkopje met grote kaken, vooral Ondine en Opime.

Ze rijden nu op vanalles en natuurlijk ook op elkaar, wat de nodige boze reacties geeft! Ze zijn erg bezig met elkaar, met de speeltjes en met de speeltjes en elkaar.





Ourson hangt in Arjens shirt en wordt gecorrigeerd. Ourson is niet onder de indruk en blijft steeds terug komen. Als ze bij me op schoot ligt op haar rug geeft dat erg veel protest. Kaya komt me te hulp en legt haar kop op de borst van Ourson. Als ze kaar kop weghaalt, verzet Ourson zich direct weer.

Vandaag zijn vooral de reuen met elkaar bezig en niet met de teven. De teefjes liggen bij elkaar in precies dezelfde houding, Ondine met haar neus over nek van Ourson.

En… de oren van Opime staan als eerste!

Vorige - Volgende